Desem ki

Üstümden sýcaðýn çekildi
Gözyaþlarý ne aðýrmýþ meðer insanýn
Yüzünün gölgesinden
Ters cevirip harfleri yeniden yazýyorum ismini
Sessizlik..

Ýçimin topraklarýný sana versem
Can çekiþen þehirler gibi öpsen beni.

Her yaz göðsüne kiralýkmýþ bildim
Oradaydý kendim, kalbim
Üþüyerek þarkýlarýn can koparan hüznünden
Mayýslarýn sýcak aðzýndan güneþ içtim

Gözlerim buz tarlasýna dikili
Biraz sessizlik…

Adýmlarýn uzaklaþýyor
Gidebildiðince
Hangi kentin canýný yakmaya þimdi
Sana kendimi getirdim, zahmet etme

Yaðmur yaðar, kýsalýr yollar
Ýnsan gelir kendine çakýlýr bi gün
Bir metre uçamadan…

O ürkütücü vakitler þimdi
Yalnýzlýk sapa, dar, girmeye giremezsin
Bizim ki bir savaþ yýkýntýsý
Baþkasýnýn içine tertemiz devrilemezsin

Kendinden yanadýr çektiðin en çok
Bir barýþ þarkýsý patlar gider dudaklarýnda
Kuraklýðýn içinde çölü özlersin

Aðzýmýn kanayan yarasý,
Dilime bastýrýlmýþ sessizlik
Bilirim dünya bunca dönerken
Bana dosdoðru yürüyemezsin….

Sosyal Medyada Paylaşın: