öyle çok ki bugün yazasým seni
ellerini, gözlerini, gök’yüzünü ve Deniz’i
maviden bir adým öte belki
ve belki de hep maviye t’uzak …
bugün öyle çok ki göresim seni
“kör parmaðým gözüme”
görmesem de severim ki ben seni…
“dilimi eþek arýsý soktu” bugün
dünümü býraktým kalburüstü bir kabusta
en çok kendime düþman
sana dost oldum bu oyunda…
bir sevmek kaç günaha bedeldir?
bilemedi çocuk yüreðim
sevdikçe yenildi
yenildikçe tükendi
hani ýrak daðlarýn meltem esintisi gibi
yalayýp geçti þýmarýk bir rüzgar
saçlarýmýn küskün buklelerini…
sonra çýkýnýmda bir yýðýn tortu
ve parmaklarýmda derin týrnak izleri
savruldum çýkmaz yollara
yoðruldum yalnýzlýðýmla
yoruldum yokluðunla…
bugün öyle çok ki kendimden gidesim sana
adresin kayýp diye üzülürken
bir baktým ki
sen bendeymiþsin aslýnda
maviden bir adým öte
ve belki de t’uzak maviye…
12:00/30.05.2014/Sev_tap