vicdan kalas deðil çivi çakasýn
hicran kafes midir çeri dikesin
tavan kýzgýn demir çengi çalasýn
sen daha nelerin mevzusundasýn
vecdin necis fikrin nefis koþ haram
verdin nefes vurdun habis aþ harem
vitrinde süs fakrýn sessiz iþ hiram
edebimden susacaktým sus miyrem
var ise getirin edebsiz bakan
verir ise kellesini kurtaran
vekil ise simasýnda kurulan
yüzünde kibir var sen tükür miyrem
esefle kýnýyor demek mazlumu
ey sahibine zýt kelek mahkumu
ehline benziyor söndür þu mumu
duman olmayacaksýn da tutiyrem
tükenmez kalem de edep azaldý
tesirsiz kelamda soylular azdý
terslendi kitapta insan arazdý
sende lisan yaðdý be konuþ miyrem
eþipte topraðý nifak çýkaran
esipte yapraða kýþ ulaþtýran
eþikte insaný baþkalaþtýran
edebe gelince ses et bekliyrem
sözüm ona sirke gibi acýdýr
sesime ne sineðin baþ tacýdýr
sazanýna solucan eþ sancýdýr
aðýný at bekle dur sen gelmiyrem
can-i
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.