Dipsiz kuyularda boðulmaya ne kadar da hevesliyiz Azýcýk mutlu olmaya görelim Hep ne zaman bitecek diye endiþelenmekten, o aný yaþayamaz olmuþuz Çok sevince elimizden aldýklarýna inanmýþýz her þeyi Çok sevmeyi býrakmýþýz.
Kaderle keder birliði yapmýþ gibiyiz Karamsarýz en çok Kimse dinlenmesin istiyoruz bizde, Herkesten daha fazla yorgunuz sanki..
Gülemiyoruz mesela rahatça Hep bir eksiklik, geç kalýnmýþlýk hissi Kavuþurken bile hep vedalarý düþünür yas tutar olmuþuz Her þey yeterince zor deðilmiþ gibi Bir de biz bir muz kabuðu koymuþuz dünyanýn ayaklarý altýna
Ne yola düþebilmek, ne kalabilmek Mum gibi erimek bu yaptýðýmýz günden güne Saklayayým mý söyleyeyim mi derken Dinleyecek kimseyi bulamamak..
Bir artý sýfýr bir yalnýzlýk bizimkisi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
düş/le Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.