Çok sevince, biri gelip alacak elimden diye korkuyor insan Ben böyle ellerime bakýp, pul pul döküleceðim sonra..
Kapanmak bilmezken yaralarým, Seni alýp o fotoðraftan çýkarmak, yanýma oturtmak isteyeceðim Ruhumdan ruhuna köprüler inþa etmek..
Ben hayatýmýn geri kalanýna, Avuç içlerine konan bir kelebek olarak devam etmek isterken, Mahvoluyor her þey Çünkü ne kadar güzel olduðunun farkýna varýyoruz aþkýn...(!)
Bilinemiyor yitirilenin aðýrlýðý.. Taþýyamýyorum, taþýnamýyorum da Kalakaldým içimin yangýnýyla
Ve her "iyiyim" dediðimde, kýrýklarýmý masanýn altýna itiyorum usulca.. Kimse görmüyor.
Müjdelenecek ne kaldý güzel Rabbim? Sosyal Medyada Paylaşın:
düş/le Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.