Ah bu kalp öyle birinin peþine düþtü ki, Tesellisi yardýmýma koþmazsa, toprak bile taþýmayacak bu bedeni Tek ýsrarým, O’nun kýyýlarýnda bulmak istemem kendimi..
Ah bilmez ki, kalbim O’nu pusula bilmiþtir Bir tek sözü, Tanrýlara verdiðim her sözü unutturabilir Dünyanýn peþinden koþan ay tutulur dökülürse yaþ gözünden Yeter ki gülsün, Kazanýlan kaybedilen her þeye deðer!
Ah aþk! Bu derdi sakince anlatabilmek ne mümkün! Lütfuna sýðýnayým býrak Kaderin ruhumda filizlendirdiði bu eþsiz duyguyla huzur bulayým..
Karanlýkta kendimi arayayým, O’na çarpayým Yüzüme baksýn, bir þey desin mutluluða açýlan.. Sevilmediðim her gün için bir gül taksýn mesela saçlarýma Gülsün kederim..
Caným Aþk! Ne güzelmiþ seni bulmak sende kalmak.. Sosyal Medyada Paylaşın:
düş/le Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.