Nerdesin
Kar yaðardý ve beyaza bürünürdü aðaçlar,
Sonra soðuk eserdi rüzgar bir uçtan diðerine çaresizlik taþýr gibi,
Uðultusu yankýlanýrdý tüyler ürperten.
Pencerenin buðusuna çizilen kalpler ki,
Özlemleriydi ufacýk hayatlarýn kocaman beklentileri.
Fakat yine de oklar saplardýk o kalpler,
Bilinen bir final misali baþtan bir kabulleniþ.
Hatýrla derme çatma evlerin periþan bacalarýný,
Ne anlamlar yüklerdik yükselen o kara dumanlara,
Bir de dilek tutardýk aya bakýp dalarken uzaklara.
Oyunlar oynardýk avlusunda seninle gecekondumuzun,
Bir kýsmý naylonlu kapýsýnýn çatlamýþ bir camý vardý,
Ve kýrýk dökük çitlerle örülüydü etrafý bahçesinin.
Ufak ama þirindi demeyeceðim,
Rezildi.
Onu yaþanýr kýlan, bunu önemsemeyiþimizdi.
Yaðmur içimize yaðardý,
Sel olup akardý yüreklerimiz.
Hararetliydi seninle mülâkatlarýmýz ve ben hala
Tanrý mý terk etti bizi yoksa biz mi kendisini bilmilyorum.
Fakat tanrýsýzlýk bile çekilecek gibi deðil.
Þimdi burada daha soðuk geçiyor günler.
Geceler çýkamayacak kadar yorgun sabaha
Çünkü sen yoksun
Yok o güneþi heyecanlandýran gülüþün,
Attýðýn kahkahalarýn yok.
Ve artýk soðuk olan sadece hava deðil.
Yüreðim soðuk
Benim soðuk olan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.