Martýlar her kanat çýrpýþýnda Üþürüm ben sessizlikte Dalgalara kapýlan nefesimle köpükçe Az sonra kabaracaktým çarþaf çarþaf Sessizlikte d/olmuþum hýnca hýnçla
Nefretimde üþümüþ sanki sessizliðe Ve tanrý kýrbacýný vurdukça gökyüzüne Sessiz öfkeyle aðlayacaktým çaresiz Belki de saksýlý pencere önünde serçece Sevgi arayacaktý çocuk yüreðim kimbilir
Tanrýnýn kutsal melekleri göç ettirip Gelip alacak martýnýn kanatlarýnda beni Anda sökülüyor ruhum serçe bedenden Ve yitik bir ben/sizlikte yükseliyorum alçaktan Ýnsanlar gelip geçiyor altýmdan akýn akýn
Sevdayla naçar yüreklere þiir olup uzanýyorum Ve sessizliðim d/üþüyor gölgemden evveli kaldýrýmlara Geceden kalma yaðmurda kendimi aradýkça Tuzlu bir Ýstanbul kokuyor gözlerim Küpeþtesinden hüzünlü ayrýlýklarý topladýkça
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.