nasýlda arzý endam ediyor gecede hüzün. gülen yüzlerin ardýna saklanmýþ mutsuzluklar ve uzun bekleyiþler. sigara dumanýnda savrulup bir karaftan dökülüyor kadehe umutlar. arsýz, hayasýz, vefasýz yüzler beliriyor duvarlarda sinsice. bir yastýða gömülüyor baþlar belki uyursam geçer diyerek. rüyalar yapýþýyor bu sefer yakana, koþmaya çalýþtýðýn ama koþamadýðýn, yardým istemeye çalýþtýðýn ama sesinin çýkmadýðý haykýrýþlar karýþýyor kara basan kabuslara.
biliyorum hiç bir þiþe kahkahalarýmýn ardýndaki hüznü saklayamýycak ve hiç bir zaman gök yüzü benim için aðlamayacak. bir sýzý duyacaðým taaa derinlerden, düþtüm diyeceðim yine kendime, düþlerimden düþtüm dizlerimin sýzý bu. kandýracaðým herkesle birlikte yüreðimi de. derken sabah olacak ve her þey tekrar kaldýðý yerden yeniden baþlayacak…
Sosyal Medyada Paylaşın:
seyide cinaloğlu doyran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.