SOMALI BİR YETİMİN BABA HASRETİ

…Soma’da bir somun
…ak ekmek uðrunda
…can verenlere rahmet ve minnetle…

Nazarýmýn deðdiði yerde suretin vardýr
Sensizlik aðýr kýþtýr; fýrtýna, tipi, kardýr
Asude olmak için, ömrü geriye sardýr
Sýrtýmý dayadýðým koca çýnardýn baba!...
Kana kana içtiðim berrak pýnardýn baba!...

Hoþgörü burçlarýnda muhabbetin demiydin
Düþlerimi taþýyan bembeyaz bir gemiydin
Nefes alma sebebim, hayatýn önemiydin
Âb-ý hayat gibiydin, damarda kandýn baba!..
Vücudumda iskelet, tenimde candýn baba!...

Ayna gýpta ederdi saçýnýn aklýðýna
Kömür haset ederdi kalbinin paklýðýna
Paslý bir kýlýç gibi saplandým yokluðuna
Yokluðunda üzgünüm, yastayým þimdi baba!...
Yorgun düþtüm, tükendim; hastayým þimdi baba!..

Dað misali heybetli geliþini özledim
Yüreðime akýttým, gözyaþýmý gizledim
Belki gelirsin diye, yollarýný gözledim
Uçsuz bucaksýz yollar, yolcuya aðlar baba!...
Gelmeme ihtimalin gönlümü daðlar baba!...

Yüreðim yangýn yeri, kim dindirir sýzýmý?
Hiçbir silgi silemez alnýmdaki yazýmý
Mumla aramaktayým o görkemli mâzimi
Kömürden daha koyu, kara bahtýmýz baba!...
Cennet-i Âlâ olsun orda tahtýmýz baba!...

Siyah kömür tozlarý, kirletmedi yüzünü
Paranýn kirli yüzü karartmadý özünü
Hep mutlu olacaktýk, unuttun mu sözünü?
Bir avuç kömür için bir ömür verdin baba!...
Çok sevdiðin Rabbine, vuslata erdin baba!...

Hüznün yamaçlarýnda gözyaþlarý çaðladý
Kömür renkli havadis, yürekleri daðladý
Bu (z)amansýz hicretle ana-bacý aðladý
Çýkardýðýn kömürü nasýl yakarýz baba!...
Bu yokuþtan düzlüðe nasýl çýkarýz baba!...

Ýnanmak istemedik, hepsi þaka sandýk biz
Mayýsýn ortasýnda kömür gibi yandýk biz
Soframýzda ekmeði acýlara bandýk biz
Sol yanýmda bir sýzý, ne çok acýyor baba!...
Gül yüzün fersah fersah, bizden kaçýyor baba!..

Ömründe hep dik durdun, hele kaldýr baþýný!
Kömürlü ellerinle sil gözümün yaþýný
Arka daðým belledim þimdi mezar taþýný
Akrep soktu saati, geçmez günlerim baba!...
Bu tarifsiz acýyla her dem inlerim baba!...

Ýçimi ýsýtýrdým sevginin sýcaðýnda
Anýlarý býraktýn kör maden ocaðýnda
Sýlaya dönüþ yaptýn ömrün altýn çaðýnda
Sonsuzluk yolcularý, geri dönmüyor baba!...
Ýçimdeki kor ateþ, yangýn sönmüyor baba!..

Elden ne gelir gayrý, yücelerden çaðrý var
Göçtüðün günden beri, sol yanýmda aðrý var
Ana, bacý, kýz, kýzan; köz köz olmuþ baðrý var
El âlemin göðünde güneþ doðuyor baba!...
Karbon monoksit zehri bizi boðuyor baba!...

Yer gök kömür karasý, görmüyorum önümü
Darmadaðýn pusulam, kaybetmiþim yönümü
Bugünüm haraç mezat, özlüyorum dünümü
Sonsuza kanatlanan, garip kuþ oldun baba!...
Ýlkbaharýn sonunda, aðýr kýþ oldun baba!...

Kasvet boðuyor beni, nefes alamýyorum
Sesimin yankýsýna bir ses alamýyorum
Bu pulsuz dilekçeme adres alamýyorum
Helâl rýzkýn peþinde kül oldun, yandýn baba!...
Karanlýðýma güneþ, geceme tandýn baba!...

Nur yaðsýn mezarýna, gül adýný anarým
Ateþten gömlek giydim, için için yanarým
Dünle teselli bulur, hatýrana kanarým
Uçuruma dayandým, bu yoldan döndür baba!...
Ýçimdeki yangýný üfle de söndür baba!...

Hasretin daðlar kadar, bu böyle gitmez gayrý…
Hakkýný ödemeye bir ömür yetmez gayrý…
Ötelerde sürecek, bu sevda bitmez gayrý…
Gururla dalgalanan bayraðýmda ‘al’ baba!...
Mekânýn cennet olsun, nur içinde kal baba!...

M. NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: