Öyle bir yerdeyim ki,
Saðým ihanet,
Solum cinayet...
Ki sen Kafka deðildin ki,
Hastalýklý bedenin aþkýný öldürmedi
Ama yaptýðýn tam bir cinayetti.
Sen gitmelerin en basitiyle gittin,
Bu aþký bakýþlarýmýz süslemeliydi,
Baþkalarý deðil...
Benim sadakatimin karþýlýðý sevgin olmalýydý,
Terk ediþin deðil...
Ve sen sevdiðim,
Vefa nedir bilmedin.
Ama bilmeliydin,
Gidiþinle açtýðýn yaralarý kendim kapatacak güçte deðildim...
Ýhanet aþký aðýr yaralar sevdiðim,
Ölmezsin ama yaþamazsýn da...
Bana bir sadakat borcun var þimdi,
Ve koca bir ihanet günahýn.
Sen yine de dal bir yerlere,
Ben bakýþlarýnýn bütünleþtiði yerde sana bakýyor olacaðým,
Yanýmda bir baþkasý...
Diyeceðim o ki;
" En helalinden sevmiþtim seni,
Onu da hak etmemiþsin ya,
Haram olsun..."
Hilal Özcimbit
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.