Aslýnda zamanla yarýþýyoruz... Umarsýzca; Hýrslarýmýzýn bizi nereye sürüklediðini bilmeden, Delice koþuyoruz. En tamir edilmez yaralar açýyoruz kalplerde... .....Oysa; Anladým ki, Hayata pamuk ipliðe ile baðlýyýz. Nefesi alýp da verme lüksümüz yok. Yanýmýza en sevdiklerimizi bile alamýyor, Gidip gelme arasýnda, Sadece ve sadece, Gözlerde beni kurtar ne olur, Söylemleri var. Çaresiz ve yaþama sarýlma çabasý. Ne olur geç olmadan silkinelim, Uyuduðumuz uykulardan. Kýrmayalým gönülleri, Hýrslarýmýza kurban etmeyelim sevdiklerimizi... Yolu sevgiden geçen herkesle bütün olalým, ......Bugün varýz ama yarýn meçhul... Unutmayalým... Sosyal Medyada Paylaşın:
dilara89 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.