Ah madencim ahh,
Düþünme beyaz sedyeyi,hadi yat !
Kirlensin bütün beyazlar
Senin kararmýþ bedeninden utansýn !
Bir kere de sen uzat kara çizmeli ayaklarýný,
Biz hizmet edelim sana,adam yerine koyarak...
O cehennem dehlizinden çýkmýþsýn
"Çizmemi çýkarsam,sedye kirlenmese" diyorsun,
Böyle yapma içimizi eziyorsun...
Ah madencim ahh,
Birileri seni bir sedye kadar kollamadý
Sen ne söylüyorsun !
Kara bahtlý ülkemin,
Kara yüzlü,ak yürekli yiðitleri,
Bu kara bahtý birlikte yenebiliriz
Bilmiyorsun !
....................
..........
.....
Ey kömür söyle bize
Sen mi daha karasýn,daha katýsýn
Bazý yürekler mi yoksa ?
Sen cayýr cayýr yanabilirsin
O yürekler yanmak nedir bilmez oysa.
Parçalanabilirsin pare pare,
Onlar hiç parelenmezler...
Mutlusundur bazen,
Bakarsýn kömür kardeþlerin yanmakta,
Öyle serin serin duramazsýn.
Seni de tutuþturur ateþleri,
Birlikte yanarsýn.
O dediðim yürekler var ya,
Baþka yürekler yanarken hiç tutuþmazlar.
Öyle taþlaþmýþ,donmuþturlar.
Þimdi söyle bize ey kömür !
O yürekler mi daha sert,sen mi ?
"Kara" deniyorsa senin rengine
Onlarýn rengi ne ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.