Hoşçakal Baba

Sevgili babacýðým
bir umut çiz gökyüzüne parmak uçlarýnla
sanki is kokan ellerin saçlarýma dokunuyor gibi
iþte o’an en derin çýðlýk oluyorsun yüzümün karanlýk ýþýðýnda
sonra bizden çok uzaklara gittiðini anlýyorum
aðlýyorum...


aklýmý baþýmdan aldý sensizliðin korkusu
umut gözbebeklerime sinmiþti
karalar içinde cansýz bedenin çýkýnca
gözlerimin ferinde kara kefenler belirdi bir anda

ortalýkta ki sessiz çýðlýklarda boðuldu gözyaþlarým
son bir defa yanýnda olamamak ne kadar zormuþ
birden yalnýzlaþtým
birden dizlerimin baðýnda çözüldü güçlü kuvvetli oluþun
siyah puslu bir ölümün ortasýndaydým galiba

sevgili babacýðým
artýk bize sarýlýp uyumayacaksýn geceleri
biliyorum
oradaki babalardan farklý deðildi baþýna gelenler
sende herkes kadar çaresizdin
bir dokunsam parmak uclarýmla yüreðine
yeniden kömür kokan ellerinle sarýlýrmýydýn bana

sevgili babacýðým
Annem seni çok seviyormuþ söylememi istedi
açýk gözlerinden son bir kez öpüyorum
hoþçakal...


MELTEM KINIC

Þiirime ses olan degerli dost kalem (YALNIZLIK ABÝDESÝ) Teþekkürlerimi sunarým..
Sosyal Medyada Paylaşın: