GÜNEŞİ GÖRMEYENLER
Acý haber tez geldi yerin dibinden bile,
Her gün sanki mezara girdiðini bilenden.
Bir ekmeðe mukabil gömüldüler gönüle,
Derin vaveyla kaldý sedyesini silenden.
Apaçýk alýnlarla kömür karasý gözler,
Boncuk boncuk terlerle süslenmiþ çizmeleri.
Analarýn feryadý, ciðer daðlayan sözler,
Silinmez yüreklerden mersiye dizmeleri.
Kazýlan tünellerde alýnan nefes kömür,
Ölüm ocaklarýnýn ucu ekmek parasý.
Ýnsanlýk dramýnda yanar yüzlerce ömür,
Gönüllerde dinmiyor kara elmas yarasý.
Acýnýn dumanýný göçük feryadý bastý.
Cennetin kapýsýnda melekler el tutarken.
Yangýnda sessiz çýðlýk millet þehitle yasta,
Tüm insanlýk duada kara maden yutarken.
Baþýmýz sað olsun.Ölen þehidlerimize Allah’tan rahmet yakýnlarýna baþ saðlýðý yaralýlarýmýza acil þifalar dilerim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.