AHIMLA GÜLEMEZSİN !

Gidiþin çelmesine bakýþým takýlýrken,
Yürek hicaz demliyor, hicraný bilemezsin.
Hayallerim enkazda umutlar yýkýlýrken,
Nahvet dolu gönlüne sevmeyi dilemezsin.


Ayrýlýk saatinde nedamet kaynaþýrsa,
Cilasýz bir gecede yakamoz oynaþýrsa,
Saçlarýma amansýz karayel sýrnaþýrsa,
Baðrýma yuvalanan kederi silemezsin.


Buðulu gözlerimde flulaþýyor yüzün,
Solumun otaðýna, baðdaþ kuruyor hüzün.
Sarmalýyor özümü dudakta biten sözün,
Kabuðundan çýkarak yasaðý delemezsin.


Çöreklenen acýlar tesbih gibi dizilir.
Müjgânýmýn nemleri gamzelerden süzülür.
Kuru yapraða dönen can köþeye büzülür.
Dudaklarýmda küsler ahýmla gülemezsin!


Bin bir çeþit maskeni topla ortadan kaldýr.
Zehirlediðin hayat sana bir kâse baldýr.
Utanmadan gönlünü zevk-i sefaya daldýr.
Ektiðini biçmeden dilerim ölemezsin.


Yürek ýslak zeminde gecelere güz düþer.
Yaralarým kabuksuz cerrah çýbaným deþer .
Hicranýn bulutlarý ölüme mayýn döþer.
Bir selvi çam diktirip kabrime gelemezsin.





Nahvet: Kibir,gurur büyüklenme







Sosyal Medyada Paylaşın: