"Kara kaderin yazgýsý, siyah ölümden geçti
Unutulmuþtuk.!
Bu gün medyatik olduk..."
Yüzümüzün karasýna bakmayýn.!
Alnýmýz aktýr, soluduðumuz katran karasý
Yediðimiz her lokmaya, alýn teridir katýk.!
Gün kömür karasý, acýyý soluyorum
Yüreðim yangýn yeri, içime daðlar devriliyor.!
Bu nasýl acý.?
Sýnandýðýmýz yeter.!
Harlandýkça yangýným
Savrulur küllerim, babam diyen Somalý bir çocuðun göz yaþlarýna karýþýr
Ve dizeler feryat eder.!
Karanlýða doðmayacak güneþe
Acýnýn rengi siyahlaþtýkça umutlarda söner.!
Ahh þu bekleyiþ ve bilmezlik
Yürekleri ne çok acýtýr...
Bir yaným kömür karasý, bir yaným aðlamaklý.!
Býrakýn.! Ýhmali kadere yüklemeyi
Yaþadýklarýmýz yetti býçak kemikte
Bu ne ilkti ne de son olacak
Kader hep yoksulun ve garibanýn yolunu mu keser.?
Efendiler;
Sizlerin tuzu kuru
Býrakýn çirkefin içinden pürü pak sýyrýlmayý
Çýplak vicdanlarýnýzý giydirmek zor vesselam.!
Canýmýz burnumuzda, soluduðumuz günün karasý
Yeter ulan yeter acýtmayýn bizi.!
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.