Suretin defterlerimde
Adýn kalemimde kaldý
Hatýrlar mýsýn bilmem?
Hani masada karþý karþýya oturmuþtuk;geçen akþam
Nedensiz susmalarýmýz
Nedensiz gülmelerimiz olmuþtu birden
Sonra ilk sen baþlamýþtýn konuþmaya
Aralara sýkýþtýrdýðýn gülmelerin hala aklýmda
Suretin gözlerimde
Adýn kalemimde kaldý
Yine oradaydýn yine orda tam karþýmdaydýn
YÝne sustun yine konuþamadým
Davetsiz misafir gibiydim sende
Eline vurulmuþ ekmeði alýnmýþ bir çocuk gibiydin yanýmda
Aç ve kimsesiz!
(yoksa tüm bu susmalarýn
boðazýna takýlan lokmandan mý?)
Suretin ezberimde
Adýn kalemimde kaldý
Bir nefes kadar yakýnýndaydým
Yanýnda yanýbaþýnda
Bedenim benden habersiz,emirsizdi
Kalbim kuþ olmuþ çoktan uçmuþ
Ayaklarým kesilmiþ,gözlerim yanmýþ
Ellerim ceplerimin en bilinmedik yerinde
Midemde iki tabur asker savaþmýþ
Ölüler,enkazlar hala yerli yerinde
Suretin suretimde
Adýn kalemimde kaldý...