Çocukken hastalanýrdým hep gece yarýlarý Kan ter içinde uyanýrdým uykudan Hatýrladýðým hayal meyal düþler olurdu Ellerim tutmaz gözlerim görmez olurdu kimi an Boðazýmda düðüm düðüm olurdu birþey Yemek yiyemez su içemezdim Yediðim yemeklerin ne tadý vardý ne tuzu zaten Hep uyumak isterdim Gece yarýsý kabuslarýna kalkmadan! Sabaha kadar baþucumda otururdu annem Sýk sýk elini baþýma koyar ateþime bakardý Alnýma koyduðu ýslak bezlere hep sitemkardým Koyma be anne çok üþüyorum! Dudaklarýmý bile açamazdým iki lokma için Bir yudum çay bile içemezdim Annem yine yanýmdaydý,baþucumda Bir fincan sýcak çay iki lokmayla Ýþte yine öyleyim bu aralar Kan ter içinde uykularým Kalbim yangýn yeri Ne tadý var yemeðin ne tuzu Büsbütün hastalandým be anne! Günden güne kötüleþiyorum sanki Baþucumda da yoksun bu defa iki ýslak bezle Eskiden en çok on gün yatardým geçerdi Þimdi kaç on gün geçti hatýrlamýyorum Bir ilaç verirdin sen bana;ateþim düþerdi,hem yemekte yerdim (Amma tatlý gelirdi iyileþtikten sonra çikolata) Þimdi büsbütün hastalandým be anne! Bununda bi ilacý yok mu? Sosyal Medyada Paylaşın:
epigram Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.