Adý kara elmas diyarý, Adý maden ocaðý, Adý iþçi zindaný, Isýnsýn diye yurdumun insaný, Kaynasýn diye evimin aþý, Tütsün diye yurdumun bacalarý Sallarým usanmadan bu kazmayý. Kazdýkça ýsýnýr yüreðimin yarýsý, Görmesek de gün ýþýðýný, Kavuþturduk güneþe binlerce kara elmasý. Kara elmas karartsa da ocaðýmý, Kara elmas aðlatsa da evde anamý,bacýmý Kara elmas bekletse de evde karýmý,kýzýmý Kara elmas zengin etse de arsýzý,utanmazý Adýmýz kara elmas diyarýnda iþçi parçasý. Yer altýnda ezildik çalýþa çalýþa, Çoðaldýk babadan oðula. Ekmeðimiz,cennetimiz bildik bu kara zindaný, Güneþe hasret topladýk kara elmasý, “Grev” dediler yýlmadýk, kapattýk ekmek kapýmýzý, “Sokaklara çýkýn” dediler “arayýn hakkýnýzý”, Yeryüzüne haykýrdýk sesimizi duyan olmadý. “Kara elmas vatanýn beyazýdýr Uðrunda gerekirse ölün” dediler, Adýmýz kara zindan da iþçi parçasý, Öldük biz temizlendi yüzümüzün karasý, Cesetlerimiz serildi boydan boya, Kara elmas diyarý döndü iþçi mezarýna, Ey dost; Deðiþen bir þey olmadý, Yerin altýndan geldik, Bak gidiyoruz yine yerin altýna. Yine yerin altýndan haykýrýyoruz, Kara elmas aþkýna !! EY DOST !! SESÝMÝZÝ DUYUYORSAN, SEN DUYUR SESÝMÝZÝ DÜNYAYA !!
Cansel Iþýk/Manyakaþkýngelini
Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.