Kalbini açýk unutmuþsun okudum sözcüklere sýðmayan bir aþk kadar koþuyor çocukluðum büyüdüm ruhunun ayinin de senin düþlerine mülteciyim her gece biliyor musun
tüm kavimlere adýný verdim elbisenin altýndaki yara kadar somut iyileþemez ki öpmeden aþkla kum anlatýrken her þeyi acýnýn iklimine kýyý veren her yürek sesimi öksüz bir melodiye yükleyen bir palyaçonun kýrmýzý göz yaþlarýna dokunsam gülümser misin
uzanýp yatsam bir resmin getirdiði göðsüne ve þarkýlar söylesem her dilden mahrem dilindeki raþe titrese düþlerim ne kadar örtebilir ki yokluðunu
masanýn üzerinde bir kent sensiz yanlarýma sýzlanýyor uzaktaki bir trenin sesi geçiyor en uzun çýðlýðýyla en derinden dýþýma kaçýyor bütün evren izahýdýr belki varlýðýmýn ruhu hüzünlü harflerle ve büyük puntolarla seni seviyorum diye bilmek
Uzun bir bekleyiþin ortasýnda nefti ayak sesleriyle belki yaðmurla gelirsin diye bilirim kuþlarýn elleri kadar hüzün nice mayýs göçtür sana
Bir bahar daha geçer mevsim döngüsüdür her kum her aðaç gölge verir kirpiklerime okunmayý bekleyen bir kitabýn ayraç’ý olurum
suda yansýyan çýplaklýðý tutarým her ay batýmýnda karanlýðý ýsýtýr tanrýnýn hafýzasý
Sis öznedir, aynalar bozar yaðmurun kafiyesini iki yalnýzlýða çýkar bütün kurgular yorgun bir yontuya dönüþür gözlerim
belki de, her þey bendeki sen im dir...
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yagmurdamlasıı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.