Zehra: Suların Uğultusu

Nasýl aklanýr yekpare kalbim bu hüznün tesirinden
Limanda bir gemi beklese beni, alýp gitse keþke.
Senin gözlerin güzel, saçlarýn çarþaf, adýnýn önemi yok
Arnavut kaldýrýmlý bir sokakta parmak ucundasýn ve yüzün güleç.
Bilmeseydim adýný ’Zehra’ koyardým. ’Zehra aydýnlatýr geceyi’
Sen bir týný oldun, sen bir müzik oldun, sen bir sevgi...
Yoruldum kendime zulüm olarak görmekten geceyi ve
Senin gözlerin, tenimi yakan güneþ gibi parýl parýl böldü geceyi.
Ben renkli mozaikli ve hýþýrtýlý aðaç gibi darmadaðýným þuralarda;
Kahvaltý masasýndaki zeytin çekirdekleri yahut
Bir askerin sýrt çantasýyým terli sýrtýnda.



Bir pencere kenarýndayým gözlerim kýsýk,
Sanki kuytu köþe mahallelerin çok yaþamýþ yaþlý insanlarýyým bozuk.
Iþýltýlý, rüzgârlý ve kararlýysa hava;
Sen yürürsün evlerin çatýlarýnda, sýrtýný bana dönersin ve gülümsersin.
Ben avucumda þiirler, kucaðýmda kedi ve ne yapacaðýmý bilmem.
Çünkü bir pencere kenarýndayým ve gözlerim kýsýk.
Bu yüzden hiç bahsini etmem belki,
El çakýlarýyla nasýl kesip attýðýmý insanlarý.
Çünkü biliyorum,
Her güne ayný baþlamaz insan,
Her gün ayný yemeði yemek istemez
Her gün ayný insaný sevmek istemez -belki-
Çünkü biliyorum,
Ne kadar sevdimse
O kadar çok azap ve piþmanlýk duygusu.



Bilmeseydim adýný ’Zehra’ koyardým. Elinden tutup gezdirirdim.
Korkmasaydým býrakmayacaktým ellerini
Sahi, tuttuðumda ellerini: caddelerde insan sesleriyim,
Zihnimde ayný týný ve limanda bekleyen geminin
Güvertesinde uykuya dalan bir kediyim.
Ben seni alýp nereme koyayým Zehra?
Ýçimde azap ve piþmanlýk duygusu
Aðýr aðýr dönmekte dünyam.




Sosyal Medyada Paylaşın: