...
derin bir uðultuyla örülmüþ bu ipek sessizlik
ve ýslak bir pamuk gibi geçiyor zaman
bir þiirle baþlýyor günün aydýnlýðý
bir bebeðin çýðlýðýyla merhaba diyorum sana
topraðý yýrtarak boy veriyor bir filiz
baharý selamlýyor yapraðýn ipekleþen tortusu
sonra pamuk oluyor içimi kaplayan o sevinç
yaðmurlarý çekiyorum topraðýn çatlayan dudaðýndan
suya ve yeþile eðiliyorum
...
bir uyuþmazlýk hali içindeyim kendimle
ayaklarýmýn hafifliðinden anlýyorum bu sýcaklýðý
sokaðýn sesinden kendime dönmem lazým
çocuklarýn ellerinden tutmalýyým diyorum
iþçi çocuklarýn ellerinden
babasý iþçi çocuklarýn ellerinden
onlar taþýyor umutlarýmý yarýna
bir sorum var þu devlet babaya
sahi sen çocuk oldun mu hiç?
bir ayrýlýk hali içindeyim
pamuk gibi bir ayrýlýk
kurudum mu öleceðim
ýslanmasam çürüyecek
...
ey sabahlarýn kuþ cývýltýsý
ey deyip harmanlanan mutluluk
gözlerinin aylasýnda
mahsum bakireliði yansý düþlerin
ey insan suretiyle ay bahçemi deren gül
boz bulanýk düþüm
hangi mavinin adýdýr bu gülümseyiþ
bir kök olur yüreðimin odaðýnda bir kök
sere serpe bir dal, yediveren bir gül sarmaþ dolaþ
gülleri uyandýrýyorsun içimde
ve bir dal gibi büyüyorsun ömrüme açarak
aþýndýrýyor týrnaklarýyla topraðýmý sevdan
bir ay gülümsüyor maviliðime kanarak
...
yeþile ve suya bakýyorum
düþlerim kamaþýyor günlerin boþluðun da
bir avuç toprak kokusu oluyorum
her yeni gün umudun patikasýn da
uzat sende ellerini günlerin mavisine
sað bir elinle bulutlarý
kokusunu býrak yarýna hiç kaygýsýz
biz mi kaygýlýyýz gülemiyorsak
hayýr; bir halk gülmüyorsa kaygýlýyýz
...
içime ne geldiyse söyledim
yaðmuru fýsýldadým bulutlara
atlýlarýn kendiliðinden gelip geçtiðini
sonsuz sýrlarýný mýrýldandým evrenin
afrika’dan bahsettim, memleketimin daðlarýndan
ve bir isyan baþlattým celali ordularýmdan
özgürlük olduðunu söyledim umudun
hiç konuþmadým susarak
en son söyleyeceðimi, en baþta söyledim hep
sýðýnmadým herkesin heybetinden barýnak sandýðý gönüllere
suya ve yeþile eðildim bir tek
...
çatlýyor kabuðu içimde ki umudun
içimdeki umutsuzluk yarýnýn kaygýsý olsa gerek
iþte ben, içimde ki o, mutlak umutsuzluðu seviyorum
her þeyi yeþile vermeli diyorum
hadi kýmýldat içimde bir þeyleri
ben suya ve yeþile meðilliyim...
meriç aydýn