Ziyasız Gecelerde Kaldı Umutlarım

/Gülemiyormuþ insan, gözünde ki yaþlarý saklarken/

Mayýs sancýlanýyor hilkatimin son deminde
Yadýma düþtün yine kâfi yaðdý yaðmurlar

Eteklerimde birikmiþ telaþtýr bu mevsim
Ýfade edemediðim iniltiler yaðýyor hala
Þemþiyesiz çýktýðým bu yolda
Yaralarým ýslanýr

Bir þiir yolculuðuyla uðradýðým kýyýlarýn tenha
Kumlara yazdýðým adýný silmiþ dalgalar

Mýsra mýsra deþifre edilen sevdamýz sýðmadý zamana
Derya diye daldýðým bu ummanda boðdu beni acýlar

Yetti bana sunduðun kadeh kadeh aðýtlar
Ziyasýz gecelerde kaldý umutlarým

Yitik rüyalarýmý düþürdüðüm kuyularda þavksýz
Hüzün sessizce büyür yüreðimde kaç vakit oldu saymadým
Bakmam artýk kahve karasý gözlerinde fallara
Açmam mavi umutlara hayallerimi

Bir sükûta sýðdýrdým cümle þiirlerimi
Ezber bozduran hallerini çizemedim
Sebebini bilemediðim bir tutkusun dilimde

/Bazen yaþanan olumsuzluklar
bombarduman öncesi siren sesi gibi
tedbir almamýzýnýn habercisidir akledebilene/...

Nuray AYHAN...
Sosyal Medyada Paylaşın: