Varýn deyin baðbana baðýna bülbül konmuþ,
Gülþendeki gül ile ayný havuzda yunmuþ.
Sevdânýn ateþiyle bazen gidip çöllerde,
Hep feverân ederdi murad alýp da gülmüþ.
Hayâli hakikât mi gül aþýkmýþ bülbüle,
Tomurcuða dururken aðyârdan önce gelmiþ.
Mest olmuþ açýlýrken katre katre gülüne,
Çið düþmüþ yapraðýný seherde gelip silmiþ.
Acep kýskanmýþmý ne düþen çið damlasýný,
Gülünü uyandýran seherde esen yelmiþ.
Her sabah her seherde aþka davet ettiðin,
Vefâsýzýn dikeni senin baðrýný delmiþ.
Gözyaþýn dökülürken kirpiðin arasýndan,
Minicik yüreðine acý verenler elmiþ.
Kendini Kafdaðýnda görüyor bak yüzüne,
Ýremin baðlarýna sanki Melike olmuþ.
Uðruna can verirken bir ömür tükettiðin,
Güzelliði yok olup gülün haresi solmuþ
Bahardaki ayazlar son mevsimdeki yazlar,
Aramayýn bülbülü gülün dibinde ölmüþ.
...................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.