sessizlik ölümdür..
’her sessizlikten sonra içime
soðuk bir ölüm düþüyor
ve sanki kýskývrak yakalanýyorum’
bu nasýl bir senaryodur bilmiyorum
dilim dursa,dudaklarým kýpýrdamasa
sözcükler kelebekler gibi özgürce uçup gitmese
iþte o an baþlýyor Azrail’in fýrtýnasý.
gerilim dolu kasvetli bir film gibi anasýný satayým
sanki damarlarýmda akan kan donup kalýyor bu fýrtýnada
ne yapsam, ne etsem, nereye gitsem, nereye kaçsam kurtulamýyorum.
teslim alýyor beni apansýz bir düþman gibi
ve sanki pusuya düþmüþ bir insanýn terlediði gibi
korkunun hükmettiði salaþ sular akýtýyor gözlerimden
ellerim þimþek hýzýyla seðiriyor
dokunmak istesem tutamýyorum
tutmak istesem hissetmiyorum
bu nasýl yaþamaktýr bilmiyorum.
donup kalýyorum iþte hayatýn belkide en güzel yerinde
ne aþaðý ne de yukarý çýkabiliyorum
sadece kendimi, ölümün soðuk esen akortsuz ritmini dinliyorum
ve buradan ne zaman çýkacaðýmý doðrusu hiç bilmiyorum..
mayýs/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.