GURBETTE YALNIZ ÖLDÜLER

Bir yaðmur sessizliðinde gittiler
Damlalarý içlerine atarak
Birer birer çekildiler hayatlarýmýzdan
Hayatlarýmýzdan sessizce eksildiler

Kimi candý, kimi cananýmýz
Hasret kaldýk bakýþlarýna o gün bu gündür
Eksildi sayfalarýmýzdan gülüþleri
Neden kaçtýklarýný hiç bilemediler

Kimi zengin, kimi fakir oldu yaban ellerde
Ama içlerinde hep ayný sýla özlemi
Daðladý yüreklerini en kor ateþlerde
Yangýnýný göremediler

Sýla hasret, gurbet geçim oldu gözlerinde
Bir daha geri dönemediler
Ankara, Ýstanbul, Almanya, Kanada
Uzak illere uçup gittiler

Kimi ýssýz dað baþlarýnda
Kimi maden ocaklarýnýn en derin kuytularýnda
Sessiz kalýnca bir baþlarýna
Hep memleket türküleri söylediler

Yusuf Amcamýn keman sesi
Keman sesinde aðlayan yetim nefesi
Alýp götürdü beni gurbetten sýlaya her seferinde
Alýp götürdü anamýn gözleri gibi

Bir tanýdýk sesine hasret
Bir memleket türküsüne özlem
Yaktý kavurdu gurbetin en güzel hayallerini
Gurbettekiler zamaný dilsiz bildiler

Bir varmýþ bir yokmuþ masal misali
Kaybolup gittiler günün birinde
Sevdiklerinden sevildiklerinden uzak
Gurbette hep yalnýz öldüler

Sosyal Medyada Paylaşın: