ANNEMİN KUCAĞINDA

Sayýsýz sanrý eþlik etmekte
Gün bitiminde
Herkes ve her þey
Ýzafi birer gölgeymiþçesine
Tutkular, aþklar ve tüm duygular
Koca bir yalan
Ve her neyse ya da her kim
Dostluk adýna nam salan

Üþengeç ruhum
Hiç olmadýðý kadar alýþkýn
Varsýn eþliðinde savrulayým
O soðuk poyrazýn
Beni beni
Yaradan içimden geçeni
Ve bildikten sonra tüm gerçeði
Dileyen boðulsun kendi dünyasýnda

Sanma ki; bir düþüm
Herkes gibiyim
Yok, asla bir eþim
Ýnkâr etse de tüm ahvalim
Yolum hep geçmedi mi
Kendini sevip bilmekten

Masumiyetim saklý yüreðimde
Her zaman irademin nezdinde
Yolum paralel seyreder
Doðrularýn eþliðinde
Kýrdým tüm zincirleri birer ikiþer
Bir cebimde umutlar
Diðerinde saklý emsalsiz düþler

Ne varsa payýma düþen
Her kim ise yoluma çýkan
Bilirim ki;
Muhatabým sadece Yaradan
Direndim ömür boyu
Kurtardým canýmý kýl payý
Bunca riyadan sýktým sýyrýldý sýyrýlalý
Derinlerde saklý yüreðin çýðlýðý

Açtým gözümü annemin kucaðýnda
Tuttu elimi
Baþým her sýkýþtýðýnda
Doðruyu, iyiyi, sevgiyi
Öðretti öðreteli
Yürürüm yolumda basiretli

Tek düsturum inanmak
Hey gidi hey,
Ýnsan denen mahlûkat
Sanma ki biter feryadým
Vicdanýmýn sesi saklýdýr
Her yanlýþ yaptýðýmda

Bir garip kulum
Bir o kadar derviþ ruhlu
Elimi uzatýrým her daim
Hakka doðru
Ne zaman ki þaþýrsam yolumu
Eninde sonunda
Yaradan’a sunacaðým ruhumu.

Sosyal Medyada Paylaşın: