kitap heyecanlarýyla daðýldý ev kararýk odada unuttuðum sesim hala seviyor seni...
ölü kuþ portreleri çiziyor uykum uyanýnca bir göçten kurtuluyorum sanki bir ömür oluyor sana yeniden muhtaçlýðým seni düþlemeden yüzümü bile yýkayamýyorum...
huysuz çocuklar gibi aðlamaklý pazar kandýrmacalarýnda sessiz ve sokak mahrumu sýkýlganlara yaðmurun ilk kokusunu anlatmak için bu rezilliðim...
bir sayfiye öyküsüyüm çoðalýyorum kendimde bile sokak isimleri ezberlemek gibi seni aramak kýta kýta akþam bulutlarý yorumlamak üþenmeden sazlýklarda...
yorulmayan temmuzlarda ilk telaþýmsýn okul tatilleri kadar dýþarý düþkünü kapýlar kapalý ama yüreðim açýk...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.