ADI SEN OLAN ŞİİRLERİM!

Sabahýn ilk ýþýklarý,
Yaralý bir türkü gibi
Doluyorken
Ruhumun enginlerine;

Hatta kalbi buruk odamda:
Penceremi hafifçe aralýyorken
Yalnýzlýðý kucaklarcasýna;

Hasretin rüzgârlarý,
Nefes olup
Umudu kayýp yarýnlarýyla birlikte
Bir annenin þefkati misali
Sarmalýyor!
Halsiz bakýþlarýmý…

Seni dileyen satýrlarýmda:
Ýnci taneleri gibi özenle diziyorken
Bir zamanlar yüreðime ok misali saplanan
O güzel sevdanýn
Sümbül kokulu mutluluklarýný;

Ömrün zehri,
Þarap tadýndaki kederleriyle birlikte
Alýp götürüyor beni!
Sensizliðin semtlerindeki
Avare bir hüzne.

Ama acýlarýn saðanaðýnda:
Kirpiklerimin uçurumundan bir çýðlýk!
Atýyorken kendini,
Kaderin nehrine kapýlýp kaybolmak için;

Býrak!
Heceler yaðsýn,
Teninin gül yüzlü gülüþlerine.

Býrak!
Dudaklarýnýn tahtýna kurulsun,
Bir zamanlar beni sevdiðini söyleyen
Kelimeler…

Ve gündüzlerin kanýna giren nice gece de:
Gerçeklerin idam sehpasýnda
Kaç hayali daha asacakken
Öyle efkârla;

Ben, senden kalan bir tutam anýyla birlikte
Yaþar giderim!
Gözyaþlarýmýn dizelerinde biriktirdiðim
Adý sen olan þiirlerime,
Aþkmýþçasýna sarýlarak…

ÞÝÝR ÝÞÇÝSÝ...
Sosyal Medyada Paylaşın: