yaþýyorum kederimi içimde,
belli etmeden kimseye.
bulmuyorum o gücü kendimde,
korkuyorum yeniden sevmeye...
aný yaþamak derdim hep,
ertelemeden,
olsa da bir kahve içimlik zamaný,
tüketmeden.
geçti yýllarým beklemekle,
olmayaný sevmekle...
saymadým ne kadar oldu gideli,
býraktýðýn yere dönmeyeli,
hasret rüzgarlarý estikçe esti,
yaktý baðrýmý deldi geçti...
unutmuþken düne dair her þeyi,
duyduðumda geliþini,
hatýrladým sevdiklerimi...
duruyor, Emirgan’daki köprü,
eskimiþ olsa da tahtalarý.
Porsuk bir baþka akýyor,
durgun, yeiste sanki,
Yediler’e inat,
dost bilinenlere nazire gibi...
geldi Eryaman’dan bir ses,
oldu bedenime nefes.
yüzünde nur, ten(i) ipek,
sanki, atýlýyor aþkýn temeli,
baþlýyor sevi,
sevebilme korkusu olsa da içimde,
yaþamak istiyorum seni yüreðimde...
ne olur layýk ol sevgime,
býrakma hayallerimi yarým.
ömrümüzün son deminde,
yaþayalým bu aþký doluca,
tükenmeden nefes sayýsý...
Aydýn
10 Mayýs 2014
Istanbul
Tüm anneleri bu özel günde kutlar, saðlýklý ve mutlu bir ömür dilerim. Ahirete intakal eden annelerimizin de mekanlarý cennet olsun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.