HAYDİ UÇMAĞA

HAYDÝ UÇMAÐA
Ayrýlýk hoþ deðil, ey güzel Tanrým!
Ne acý vahþetle dolu bu vatan!
Baþýboþ düþünceli temelsiz insan
Döktükçe kan bir liman, ada ararým.

Kimisi serseri ömür sürer,
Kimi tasma takmayý amaç bilir
Fedakâr katil nesil yetiþtirir.
Sýrayla hepsi ölür, yas akseder.

Kin güden pusu kurar bütün gün
Ürkek yaþar, yaþatýr kederi
Onur olmuþ katillik an ve övün
Kardeþi, eþi öldürmekle gazi her biri

Bir zamanlar cennet olan bu diyarý
Keder ülkesine, cehenneme çeviren,
Kimdi, ne zaman yaptý bir bilsen
Neden mülksüz, sömürge yaptýý insanlarý?

Çözülse sisler; renkler, huy çýksa açýða
Gördükçe sinsi cellâtlarýn geçiþini,
Serseri kara düþüncelerin diziliþini
Vataný terk edip kalkarsýn uçmaða

Baktýkça göçmen kuþlara bütün bütün
Ýmrenir onlarýn pasaportsuz özgürlüðüne
Sessiz gemiyle gitmek istersin düþler ülkesine
Güzelliðe doymak ister gönlün, ömrün

Ne hoþ, ey Tanrým ne hoþ
Daðlar, denizler, kýtalar aþmak
Ne hoþ, özgür, mutlu olmak
Baþýboþ olmayan fikre, gönle koþ.
Abdullah Bedeloðlu

Sosyal Medyada Paylaşın: