Ýþte böyle yalnýz ve avare; Aðaçlar boyunca yürüyüp gideceksin. Baþýn dönecek, Kuþ seslerinden; Baþýnda dönecek Kelebek, pervane... Kalmayacak, Hayata küsmek için tek bahane.
Yahu, yaþamak ne güzelmiþ diyeceksin; Baharýn geldiðini böyle bileceksin!
Toprak uyanmýþ olacak, Yürüdükçe; Yumuþacýk, nemli, zinde... Yapraklar pýrpýr edip duracak, Papatyalar düðünde... Ýçinden bambaþka bir adam çýkacak; Basbayaðý çocuk, Adamdan ziyade!
Bakýp bakýp haline güleceksin; Baharýn geldiðini böyle bileceksin!
Ýþte böyle yalnýz ve avare, Aðaçlar boyunca yürüyüp gideceksin, Kayýtlardan azade.
Bahar gelince! Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.