Kimse böyle güzel yalan söyleyemez senin gibi. Ve kimse yalaný böyle güzel anlayamaz benim gibi kýrýlmadan.
Kimse inanmaz böyle ucuz palavralara masum olmasa. Küçük bir çocuðun bir çocuðu kandýrmasý gibi. Bir çocuðun bir çocuðu kandýrdýðýný sanmasý gibi. ikisi de içinden güler ama sonsuza dek susar.
Ýçimizde büyür uzaklara baktýkça hasret bazý çiçekler, köksüz, tohumsuz aniden ortaya çýkar. yok desekte vardýr içimizde bir eksiklik bir yoksulluk bazen de büyük bir boþluk...
Önceleri yalan kendi kendine söylemekle baþlar.
Kimse bizim kadar güzel yalan söyleyemez aslýnda bir þeyi mahvetmeden yerini deðiþtirmeden
........... .............. çünkü hýrsýz baþka bir hýrsýzýn evini prensip olarak soymaz.
m-jgan/
Sosyal Medyada Paylaşın:
aysemujgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.