Okşa yüreğimin saçlarını...

bir anne aðlýyordu

bir çocuk daha soluyordu
boynu bükük çiðdem gibi

koparýlýyordu anne kucaðýndan

bir anne aðlýyordu

bir çocuk daha
salyasý akan canavara kurban
gidiyordu

bir anne aðlýyordu

sözleri yüreðinden kan olup damlýyordu
ah çocuðum ah
sana artýk kimse dokunmayacak
korkma gözlerine kaçmayacak o toprak
mezarýnda melekler karþýlayacak
anne gibi kucaklayacak


seni ben en merhametli olana
emanet ettim

tüm yollar nur

tüm yollar O’na doðru
sen býrak kendini
kapat gözlerini çocuðum
uyu çocuðum
artýk O var

vurmuyor artýk kýyýya hýrçýn dalgalar
dövmüyor kayalarý deniz
tüm çirkin sesler sustu
geceler sona erdi

korkma çocuðum
canýn yanmayacak
O
seni koruyacak

















’gideceðin yere beni de götür’

diyeceðin biri olsa ister bazen insan
uzun uzun yollar çeker insaný
gitmek istersin

ama
yanýnda bir yoldaþ istersin
seni anlayacak
seninle aðlayacak
seninle gülecek

uçsuz bucaksýz sonu olmayan bir yol

sonunu merak bile etmezsin hani

geriye döndüðünde seni özlemle bekleyeceklerin yoktur zaten
gözleri dolarak bakacak
ve sana

gitme

diyecek birileri yoktur ardýnda

beyaz mendil sallamaz sana hiç kimse

sular dökmez yolculuða uðurlayanlarýn

iþte öyle bir durumda olursun kimi zaman
ve ne yanýnda yoldaþ
ne de
gidecek bir yerlerin omaz çoðu zaman

geri dönersin içine

kalbine saklanýrsýn
aðlamalarýný sadece O duyar

içinde bir yerlerde seni bekler
seni en iyi anlayan

seni dinler ve okþar yüreðinin saçlarýný

baðrýna basar ve gitme der usulca

gitme

kal

ve yine tekrar baþa dönersin
içine kaçar hýçkýrýklarýn

ve bir ses duyulur ta derinden

beni en iyi sen anlarsýn












































Sosyal Medyada Paylaşın: