azat, hayal köyümün kavalcýsý
dikenli topuklarýyla basýp duran baðrýma, sen misin
sen misin, ayrýk otlarýný yolarken ellerimi kesen...
n’olur sus
gel gel diyor kulaðýmýn içinde
kara kýþýn elinden kaçmýþ
bahar muþtusu gibi , yemyeþil vadileri giyinmiþ sesin...
sancýlanýrken gökyüzü, bulutlarý yýrtýp yýrtýp
yaðmura serenat yapan sen misin
sen misin, pencereme konan aç güvercin
bir dalda duman duman içime dolan
zehirleyip hüzne batmýþ dudaklarýmý
umudun zincirlerini kýran, sen misin
gözlerimde cehennemi besliyorum azat
dumaný sana benziyor
harý sana
ellerimde zemheri taþýyorum asýrlardýr
boraný sana benziyor
karý sana
koca bir hiçte büyülendi masalýmýz
yoðu bana benziyor
varý sana...
azat...
önce geceyi al koynuna
sonra bana dön yüzünü
rezilce bir hüznü içesim var
önce geceyi al koynuna
suskun dudaklarýmýzda aþk üþüyor
frezya
2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.