/……..karalar/karanlýklar; renginde bir demet ‘ben’, solmuþ çiçek bekleyiþidir, bir ayaðý kýrýk iskemlede her köþe baþý…/
ne de çok merak ederdim, yaþlýlýðým nasýl olacak diye þimdi altmýþ yaþým gibi, çoktan geride kaldý o merakým. ama arada baþýmý þöyle çevirip, geriye baktýðým zaman bütün albümlerimde aðlayan, o sensizlik fotoðraflarým… (…seni yaþayamadan yaþlanmýþým ya, ona yanarým)
öyle yanarým ki, þiddeti zehir gibi kýrbaçlar yüreðimi sularým buz tutar, dallarým ölür, dökülür yapraklarým. iþte o zaman, bütün ýþýklar söner yaþadýðým þehirlerde dünlerim boðulur sensizlik denizimde, buna yanarým… (…baþýmý alýr ellerimin arasýna, yaðmur olur aðlarým)
hem nasýl aðlarým, türküsüne saz çalamayan aþýk gibi sarý sýcak yollarýn ilk adýmýnda, düðümlenir çýðlýklarým. o an elimde, alnýmýn çizgilerinden akan bir sicil defteri her satýrýnda yazýlý göremediðim ismini, okur-okur aðlarým… (…nice nafile destanlar yazar, yüreðimde saklarým)
...,
saklarým canýmýn içi, saklarým.., kim bilir, belki adýný doðum günü koyacaðýmýz bir gün çýkarsýn karþýma bir yakamoz olup, sana göz kýrparým. o gün yüreðinde þiire döner, yüreðimde saklý destanlar patlar içimde karalar, maviler çýkar, seni mavilere saklarým… (…her mavide þiir-þiir seni yazar, seni yaþarým)