Her sabah umuda gözlerini açar yoksul insanlar Düþe kalka yürümek, düþten saðdýklarýyla büyümek Ve anlardan arta kalanlarla yaþamak için Sevinç ömrün yorgun asasý, ruhumuzun tasasý Yanaðýmýzdaki tortularýn hercai yelpazesidir
Umut sýcacýk bir ekmektir ah! Nasýrlý ellerimizdeki kýnalý kekliktir Demir kafesli penceremizden bakýnca uzaklara Dökülür hayatýn sýrçalarý ak köpüklü saçlarýmýza Yalnýzlýk iç sesimizdir, kangren ve maðrur Yaðmura tutunarak götürür bizi çok uzaklara Yangýnla yuvarlanan geri dönüþümsüz anlarýn Sevinçle mayalanan tarif edilemeyen hazlarýn Ve umutla durulan, özgürce akan pýnarlarýn Masum gülüþü dökülür sevdalý yüreklerimize Akar ýlýk ve asi bir nehir gibi asýrlýk sevilerimize.
Öfkemin kaslarýnda haylaz bir tokat sesi hayat Gece karanlýðýný örtünmeden parçalanýr yürek Ruhumu örseleyen miskin hüznümün yularýnda Huzursuz bir at olur düþlerim, götürür uzaklara Yüreðimin kapýlarýný çalar hep eylül, ben üþürüm Yorgunluðumun kanadýna tutunur, aþký bölüþürüm
Yaklaþ göðsüme, buzlarým çözülsün öpüþlerinle Asi bir kuþ olup havalanayým pusatlý gökyüzüne Dövsün dalgalarýn göðsümü, yiteyim derininde Ölülerin aðýtlarý parçalasýn özümü, izbelerimde Gönlümdeki ateþim ol, çözülsün dilim sevginle
Selahattin YETGÝN Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.