Mavi bir gökyüzüdür önümde parçalanan Darmadaðýn ümitleri süpürerek ardýnda Sen kayýp gidiyorsun Ben parçalanýyorum yüzünün renginde Anlasan Ve hüzün mavisiyim yoksan
Yavaþ yavaþ gri-siyah bir tül iniyor gözlerime Gözlerin gelip geçiyor yüzümden Kara bir dantel ören yüzümden hayalin geçiyor Sen gelip geçiyorsun ardý ardýna kaç mevsim geçiyor Ben duruyorum ortasýnda akan zamanýn Sana bakýyorum örselenmiþ bir kalbin aynasýndan Sararmýþ yapraklardan yapýyorum solan yýllarýn hesabýný Yine gelmiyorsun yine nöbetindeyim sonsuz Anlasan Ve hüzün mavisiyim yoksan
Dünya iniltiler giyinmiþ bir tavan gibi yýðýlýyor üzerime Yýkýlýyor baþtan ayaða garip bir aþk felsefesi Ýyi ya da kötü dahasý kötüye yakýn Bitiyor bu öykü de tamam Ama hayýr bitmemeli kara bir tabuta girmemeli Her þeyi doldurarak soluðuna güneþi silmemeli Ben sende kaybolmuþ bir madenim Sen bende ýþýk bulan bir yýldýz Anlasan Tüm yýldýzlarýn da fermanýsýn Hepsinin vebalini alýrsýn bir kayarsan Tutuyorum seni gözbebeklerinin en sýrlý ýþýltýsýndan Ama hayýr dökmemelisin gökyüzünün ince yaðmurlarýný tenime Yazýk olmamalý nehirler gibi sana akan yüreðime Doðum Batým sensin Her sabah sen de uyanýr Her akþam sende kapanýrým içimin ýþýksýz kuyularýna Anlasan Ve hüzün mavisiyim yoksan
Sosyal Medyada Paylaşın:
_ayfer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.