ağladıkça

ve sonra
sonrasý aðýr acýyla
merhaba anne
merhaba...!



üþümediðimi say
ki
asýlsýz ihbarlara yenilmiþ olsada aþk
solumun uçurum sorgularýndan
yüzü ak çýktýðýný hatýrlat tren kuþlarýna


merhaba anne
gece ýþýðýný kapattýðýnda
adýný unuttuðum kýrýlmýþlýðýn bir parçasýydým
üzerime kayboluþumun resimlerini savurdu biri
yaðmurun sýrtýma sesleniþini hiç unutmuyorum

anýmsadýðým kavgayý yenilgiyle astým
buruþturup attýðým umutlarýn dar aðacýna
avucumun içinde sakladýðým çocukluðumu
saçlarýnýn beyaz düþlerine yolluyorum
artýk bir derviþin kitabýnda son nokta
rehincide unutulmuþ sevgi aðlamasýyým
merhaba anne
merhaba...!




...


palazlandý yine
suskunluðun kasýk arasýnda
korku zemherisi
siyah kargalarýn ölümcül gölgeleri
göðün mülteci mavisini kemiriyor
aðlamadýðýmý say
ki
ürperdiðim her yokluðun kenarýnda
açýlan gitmeler çiçeðini kokladýðýmý saklamýyorum
uydurulmuþ bir masalým iþte
yüreðinin yaralarýnda anlat beni anne

gecenin onikiyi vurduðu zamanda
guguk kuþunun gizli uykusu olabilirim
duvara orman düþer
aðaçlarýn arasýndan
patikalarý resimleyen bir ayrýntý düþünebilirim
acýma , göz yaþlarýndan süt ver anne
ben hiç düþlenmemiþ bir hayalin
adým atýþýný hayal edebilirim
sonra
büyür tutkulu dizeler ýrmaðýnda þiir
hecelerin ellerinden tutup gökkuþaðýnýn altýnda
o kadýnýn saçlarýndan mutluluðu toplayabilirim
anlat beni anne
dilinin rahminden yeniden doðabilirim...!




hangi piþmanlýðýn besmelesidir bu anne
her çektiðim sabýr tesbihinin boncuklarý
ya sýratýn uykusuna býrakýyor beni
yada anlamýný yitirmiþ anýlara
içimi tarifsiz batýl yorgunluklar kaplýyor
ahþap bir limana demirleyen kaðýt bir gemiyim
ardýndan fal bakan dilencinin aðzýndaki yalanlar
çözülemediðim için karmaþa
çözülecek yaným olmadýðý için unutulmuþluk
hangi özlemin sahibiyim anne
yüreðime yasal olmayan bir aþk sýðýnmýþ
bilinç aðrýlarý ruhumda zatürre
gözlerini benle kapa
ve sabahýn ilk ýþýðý olarak
beni doður anne...!




...



eskiden çoðalýrdým hürriyette
daðýnýk olsada beklediðim sesler
hepsini açar denizin dalgalarýnda
rüzgara yedirirdim birer birer
martý çýðlýðý arka cebimde
uzanýrdým uzaklarýn senfonik ihtilaline
gülümseyiþimi
bu hatýralarýn eþiðinde sakla anne
süpürme tozlanmýþ odamýn küf þiirlerini
kýzma
tütüne azat ettim ciðerlerimi
bir parça kitap kokusu saçlarýmda
uyanýk kalmýþ bütün rüyalarý okuyorum
eskiden yýkýlýrdým derdine hayatýn
þimdi derdime karantina altýnda yaþam
uyu anne uyu
yarý ölümlü halinle
düþle þimdi oðlunu...!




ve sonra
aðýt aldým sana anne
aðýt sardým bekleyiþlerine
incecik aðlýyorum
birazda aðrýyorum

ve sonra
hayatýn gözlerine sürgün baktým
çocuklarýn bilmediði büyümelerle
ardýmda saðýr koca bir yanýlgý
vaktimin dalgýn gözlerindeyim
baðýþla beni anne
artýk doðal insan duygularýnýn içinden çýkýp
resmi tutanaklarýn kör bakanýyým
lal konuþursam aþkla
bu kelimeleri dýþladýðýmdan deðil
ifþa edip öldürmemek içindir
ve sonra
sonra aðla beni anne
aðla...!





için yarasýna anne dokunuþu...!




Sosyal Medyada Paylaşın: