Þimdi þuracýkta ölebilirim. Ýki göz bir odada, Duvarlarýn ölüm kokusunda, Masa baþýnda, bir sonbahar rüzgârýnda... Ve bir yaprak damarýnda, sessizce ölebilirim...
Aðlayan bir çocuk gibi, Tabutuma renkli çiçekler atabilir Bir eflatun kabristanýnda, Geçmiþi topraðýn baðrýna sürebilir, Ve ardýndan saatlerce güneþe kýzabilirim...
Yaðmurdan kaleler yapan, Bir mimar-ý azam olabilirim Yahut elma þekeriyle Bir çocuðu sevindiren Onunla on yaþýndaki bir çocuk olabilirim…
Zeki Altýn
’Mostar dergisinin Nisan 2014 sayýsýnda yayýnlanmýþtýr.’
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Akif Artak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.