Yüzün umuda bulandýkça güzel...
Hüznün yeri yok geliþlerinde
Bana her sabah kýrmýzý bir gül saflýðýnda açýyorsun
Ben seni her sabah içime çekiyorum
Ciðerlerimin en ücra köþesine saklýyorum kokunu,
Geri vermeye kýyamýyorum...
Yüzün maviye bulandýkça güzel...
Vazgeçme diye gökyüzü renginden
Tutkunun mavisinden damladýðýn þehirler alýyorum sana
Bir maket kutusunda
Gözlerinden damlamasýn diye son kalan umudun
Sokaklarýný ihanete kapatan þehirler yapýyorum
Cam yalnýzca kalbinde güzel duruyor,
Kýrýlmadýkça, öylece...
Yüzün bu þehre bulandýkça güzel...
Ýklimi sen olan, sokaklarý sen kokan bu þehrin
Her ayrýntýsýný yüreðine çiziyorum
Dallarýn saplarýndan yapýyorum her pencereyi,
Kuþlar evi bilsin diye,
Korkuyorum yine de...
Kuþlara uyarda bir gün,
Kendi ellerimle yaptýðým þehrin içerisinden
Baþka þehirlere gidersin diye...
Yüzün þiire bulandýkça güzel
Sen sustukça kaçýyor kelimeler anlamlarýndan
Ne ise doðru bildiðim
O enkaz oluyor yüreðime
Kaným çekiliyor damarlarýmdan...
Yüzün tutkuyu içtikçe güzel
Mavi teninde
Tenin þiirlerimde
Bu sabah daha bir güzel....
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.