E S E N T E P E

E S E N T E P E
Dört mevsim tepeler eserken yelli,
Dediler, kainatýn en güzeli,
Adýn “Esentepe” olduðu, belli,
Þanýna aþýk oldu, Esentepe.

Bir yaný Hacý Ömer, batý Göktepe,
Adý heceler, "E Sen Te Pe" diye ,
Özlem dinmedi, depreþti, bak! yine,
Sevdayý süsler oldu, Esentepe.

Türkmenler, daðýn düzüne yayýldý,
Daðýn baþýnda bir tarih yazýldý,
Emir Musa’ya bir cami yapýldý,
Seyyah Çelebi yazar; Esentepe.
Evliya konuk oldu, Esentepe

Gurbete gider, kývrým, kývrým yollar,
Yol boyu can hýraþ çalýþan kullar,
Hevenk, hevenk bal üzümlü baðlar,
Tada doyulmaz oldu, Esentepe.

Güneyde çaðlar, Göksu’nun kolu,
Kuzeyinde yatar, Rab’bin pir kulu,
Üzerinde yanar, kandili, nuru,
Erenler yurdu oldu, Esentepe.

Baðda yetiþir, susuz elma, ayva,
Gelecek günlere var, biraz daha,
Hak izin verirse, vuslat bu sene,
Yolunu gözler oldu, Esentepe.

Ömrümü baðrýnda mutlu yaþadým,
Seyyah oldum, sevgine sarýldým,
Hasretinden bülbül oldum, þakýdým,
Süleyman YILDIZ, yazar, Esentepe.

10- Mart
Süleyman YILDIZ
Lemos 5303

Sosyal Medyada Paylaşın: