Sensiz geçen günlerimin arbedelerini yaþýyorum. Oysa kimse duyamaz ki içimde kopan fýrtýnayý. Kim bilir vardýr belki seninde yüreðinde piþmanlýk bir parça. Ve ardýndan aðlayan sevda yüklü kervanlarla, Atýp gittiðin volkanlarda þimdi sensiz üþüyorum.
Doðan her þafakla birlikte sýyrýlýyorum acýlarýmdan. Bütün kavgalarý barýþtýrýyorum içimde, Sensizliðimden kalan. Ve her gecenin karanlýðýnda, sana yeniden ölüyorum. Silüetin yalnýz býrakmýyor beni, Ayrýlmýyor hiç baþ ucumdan.
Ben yokluðunla ölürken neydi bendeki bu sana can veren. Hayatýmýn tüm yanlýþlarýný, yanýlgýlarýný yüzüme vuran. Söyle hangi rüzgarlara savurup gittin saçlarýný. Hangi sýrra kadem bastý, beni býrakýp gidiþlerin. Ýçimdeki sensizlik kapýlarý kapanýrken birbiri ardýna, Bak yine sana ölüyorum her yerim kan revan.
Þafaklar alaca karanlýktan sýyrýlýp düþünce üstümüze. Biz hala sevda yüklü kervanlarla irkiliriz ikimizde. Aþkýmýz ayyuka çýkar, geri dönersen bir gün sende. Kim bilir belki bugün, belki yarýndan da yakýn. Ve el ele verip kenetleniriz yine içimizdeki sevgimizle.
Nevzat KÖKÇAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevzat KÖKÇAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.