Sen þimdi göðü süsleyen yýldýzlarýn senin mutluluðun olduðunu bilmeden mi onlarý sana gösteren geceye sitem ediyorsun?
Doðrusu dert edindiðin herþey senin deðerini artýran nimetindir!
O zaman aklýnýn kullarýný seferber et de kalbinin efendilerini daha çok alkýþlasýnlar.
Yazmak ruhun yakýþýklýðýný söyleyebilme cesaretidir.
Hele ki þiirse yazýlan bu hepten kalbin beðenisinin arzýdýr.
Hiç kimse okumasa,
okuyup anlam cehdine gitmese bile hiç önemli deðildir.
Önemli olan sözün giydiði elbisenin yakýþtýðýna yazanýn karar vermesidir.
Dünya
Dünya maviye sarýlý bir kandýrmacadýr!
Durduk yerde ihanet eder,
yok yere susar.
Ýçinde ki az yeþillik onun izzetidir.
Mavinin açtýðý yaralar onunla teselli olur.
Dünya iþte;
her renginde insan
her sesinde isyan
her ikliminde bir öðreti vardýr.
Anlaþýlýp bilindiðinde biter.
Gün Akþamlýdýr Sultaným
Dünden kalan hallerimi temaþa ediyorum.
Ýçlerinde kimisi sen,
kimisi ben,
kimisi de o!
Ýyilerini çerçeveletip duvara asacaðým.
Fakat iyiler hep hüzünlü,
hep acýlý,
hep yenilmiþ!
Vazgeciyorum.
Görenlerin derdi depreþmesin,
canlarý üzülmesin diye.
Derken;
Bitane güneþli bir gün buldum.
Ýçi kýpýr kýpýr bir mutluluk gibiydi.
Ama oda tez akþam oldu.
Meðerse o kelebek ömrümün ta kendisiymiþ.
Baþlamadan bitmiþ!
Bittiðinde anladým ne çare!
Sessizliði,
ikiyle çarpýp
binlerle toplayýp vargücümle duvara çarpmak
ve seninle bölmek istiyorum ey sevgili!
Bu dil bükmelerini
ve gönül sistemlerini al da gel.
Razýyým.
Razýyým beni söyleyen fýsýltýna bile!
Ey sevgili gel
ve yeniden yürüt daðlarýmý,
yeniden çoþtur ýrmaklarýmý.
Þimdi bu soylu sessizliði katleden
densiz türküyü sesleyen yüreði bulup
kafasýna bir geliþigüzellik sýkmak istiyorum.
Öyle ki
efkarý daðýlsýn
yeni heveslerle bir yarýn dileyip gürültü çýkar(a)masýn.
Ahh bu kapýsýz odadan çýkýp
aðýzsýz konuþan
ve hilkatini bilmeyi arlananý kýsaltan,
duama amin desin her bir taraftan.
Ve vehmimin vehbiliðini anlasýn artýk
cümleyi kuran!
Salgýn bir yalnýzlýðýn yakasýnda
birtek ben varmýþým gibi ucubeli
ve yokluðun ezici ayaklarý altýndaymýþ gibi bezginimdir.
Beni titretip,
silkeleyip
kendimi bulduracak harbi sözlere ihtiyacým var!
Uzun ama yakýnýmda olsun.
Hýzlý ve hazverici olsun.
Senden ve senin olsun.
Beni söylesin ama benim kelimelerimle olsun.
Ha birde maddi deðeri bu yüzyýl içerisinde geçerli olsun.
Beklemenin en tez canlýlýðýyla bekliyorumdur!
Hay bismillah.
Ben
Yine tükenmiþ bir günün sonunda
sürekli gelip duran yarýna dökülen ben!
Ve hiçbir deðeri yokken
verdiðim nefesin ansýzýn kýymetlenmesiyle birden varoluveren ben.
Her bir haline bin bir çeþit hatýrayý nakþedip
kendini birikip duran ben.
Ve tek bir makul sebep yokken
aklým söylüyor diye yaþamayý sürdüren ben.
Ben ben ben.
Ben,
bende arta kalanlarýn kantarýnda tartýlýp
adam mýdýr yoksa þalgam mýdýr
diye sorgulanan
sonra da hunharca unutulup gidecek olaným.
Ben’i bilip,
bulup
beyan edenlerin söylediðinden
daha çokum
ve daha azým.
Buyrun bir"ben"alýn.
Ýlerde lazým olur!
Ne Diye?
Bir þeyleri yer içeriz
þifa olsun diye.
Bazý insanlarý seçer,
sayarýz
dost olsun diye.
Bazý kadýnlarý severiz
aþk olsun diye.
Bazý vakitleri sahipleniriz
bereketli olsun diye.
Bazý mekanlarda mutlu oluruz
yurdumuz olsun diye.
Bazý dualara amin deriz
Allah kabul etsin diye.
Ve hep yaþarýz,
yaþayýp gideriz
ne diye?
Ýnsan aldýðý nefesiyle dost deðilse
verdiði nefesi düþmaný oluyor!
Ýþte bu yüzden ürküyor fincancý katýrlarý,
bu yüzden kýrýlýp dökülüyor
kýrk yýllýk hatýrý olan kahvenin fincaný.
Rahman ve Rahim olan Allah
aldýðýmýz nefesi helal etsin ki verdiðimiz nefes düþmanýmýz olmasýn.
Katýrlar ürküp hatýrlý fincanlarý kýrmasýn.
Hiç þiir halim yok.
Öksürdüðüm harfler kelime bile olamýyor.
Gýrtlaðýma kadar sessizliðe batmýþým.
Bir alfabem yokmuþ gibi susmalý bir vaktin içindeyim.
Aðlasam gözyaþlarým manasýz,
gülsem sebep yok!
Bir müþrik duanýn muhatabý taþdan yontulmuþ heykelim sanki!
Avuçlarýmda sýcaklýðý yok hayatýn.
Nazarýmda deðil bir aþkýn ufku.
Hiç þiir halim yok.
Dönülmez akþamýn þarkýsýný terennüm ediyor hayat
yani vakit çok geç.
Ýnsan kývamýnda yaþayabilmek hayatý;
mesela günahý gümrah bir kadýnýn þerrinden beri olabilmek
ya da paranýn kirleteceði mutluluklardan vazgeçebilmek
ve hiçbirþeyi hakettiðinden çok sevipde
herhangi bir hüsrana uðramadan hizada kalabilmek,
ah bir de o kan çýðlýðý öfkenin kuþatmasýndan emin olabilmek.
Ýþte iyi adamlýðýn güzergahýnda yürüyüp
insan kývamýnda kalmanýn cehdi budur!
Budur yahþi bir kalbin hayata fýsýldadýðý.
Adem
Ve Ademle evlendiðinde kaç yaþýndaydý Havva?
Hiç evcilik oynamýþlar mýydý?
Askerliðini nerde yapmýþtý Adem?
Havva’nýn kaç tane kürk mantosu vardý?
Bu sorularý cevabýný bulamayan insanlýk
asýrlardýr yok etmeye çalýþýyor kendini!
Ve hayatýnda hiç cola içmeyen Adem’i
günah iþlemekle suçluyor.
Ve hiç abisi olmadýðýný zannettiði Havva’nýn miras hakkýný konuþuyor!
Bu kadar meþgulüz yani!
Ölsem
Bir ölsem bir ölsem.
Mesela bir mermiyi alnýmýn ortasýyla vursam
ya da bir yangýnýn ateþine har olsam.
Denizlerin dibini boðsam,
uçurumlarýn içini doldursam.
Ah bir ölsem bir ölsem.
Dipsiz karanlýklarýn hýckýraný olsam da
her mezara ben gömülsem.
Kaným dökülse damar damar kurusam,
yankýsýz yalnýzlýðýmla en deli tarafýmýn tokadýyla çarpýlsam.
Delilsiz,
destursuz yaþamanýn bedelini
vicdanýmýn en ücrasýna kadar söyletip
kahrolsam.
Ah bir ölsem de
tek bir aðlayaným olmasa timsahlardan baþka.
Gönüllüsü olduðum bu ölmenin
bari hakedeni olsam!
Hal i pür melalimiz...
Þu sýralar ancak reklam aralarýnda kendi olabilen yoðunlukta insanýmýz.
Kendinin zurnalýðý yetmezmiþ gibi birde elalemin tenekelerini çalmakta!
Piþman bile olamayacak kadar hafýzasý zayýf ve önünü göremeyecek kadar yarýnsýz.
Sokaðýn olmayan aklýný aklý,
çýkmazlarýný inancý zannediyor!
Görgüsüzlün gönüllüsü olmayý marifet bilip,
intikam huysuzluðuyla her iyiyi mahvediyor.
Musasýna asi olup Samirinin kavlini hak biliyor!