gün solar , gri perdeler üzerinde sesler süzülür , karanlýk demlenir adýmlar damlamaz olur köhnemiþ sokaklara misafir pijamasý gibi eðreti bir uyku belirir gözlerinde ellerinde arayýþ , ellerinde þarap ve blues yol alýr ve korkular ölçüsüzdür , nezaket yapmacýk sahipsiz bir sanrý takýlýr peþine art arda kaçýncý günün toparlanýp gidiþidir bu... hüzünlü bir melodi düþer aklýna , sonra birkaç aný can çekiþen bir orospu gibi bakarsýn geçmiþine kayboluþuna. o sýralarda ölüme giden her yol kestirme sayýlýr. ve tepende durmadan dönen pervanenin yarým yamalak esintisi modasý geçmiþ bir mastürbasyon biçimi gibi boþlukta asýlýdýr.
gürültü devinir , gün doðar kelimelerle cüzdanlarýný ayný cebe koyan insanlar telaþla durmadan durmadan durmadan birbirine sürtünen insanlar... hepsi biraz ölür eþ zamanlý herkeste o titrek bekleyiþ kaçýnýlmaz son.
dostlar meydan ölür. biliyorum siz de bilin o þehrin tozu , hayallerimin külüdür
Onur Özkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
onurözkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.