söndürün karanlýklarý , karýþmasýnlar hüznüme çið kederden ýrmaklar coþsun, sigaramýn ateþine dokunmasýn bir zerresi ve dumaný kývrýlmaya devam etsin cennete doðru hatta ölümsüz kelebekler uçsun yeþillerinde kýyýsýnda yumuþamýþ toprakla köprüler yapan bir çocuk köprünün bittiði yerde kadýným . suyun istediði renge büründüðü bir dere içinde sen ve biz. ölümün , çocukken saklanan sakýz çöpü kadar unutulduðu hayal bittiðinde yalnýzlýðým.
//
evsiz bir sümüklü böcek kadar gücüm var bu sevgi softalýðýnýn içinde. fakat yerim vardýr hep , hüznün sofrasýnda olacak kadar bir meze yani sen gelene kadar ölüyüm , geldiðinde tek hece.
///
gözlerim görür gibi oluyor bazen.
aydýnlýk devasa yýldýzlarý saklar gözlerimden karanlýksa yataðýmda seni. sen yýldýzým olana kadar ne karanlýk geceler iyi ne gaddarlýðýyla yeni yetme ýþýklar.
hülasa ;
kefenin cebi var , cebinde de bizler mezarlarýmýz da dünyanýn arka cebi ve arka cepte unutulmuþ mendil gibi çürüyecek bizler. kimin eli kimin cebinde ne önemi var ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
onurözkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.