sustuðumda iki kelime kývranýr dilimde, iþte o zaman durur içimde akan nehir savrulur yýldýzlar karanlýðýmda, kalbimdeki kýrbaç izleri hasta bir þiirin dizeleri olur þairi ölür son mýsrada.
bir nefeste iki heceyle çýkar can, kimse okumaz aþkýn salâsýný aðýdýný kör bir kalem yakar ak kâðýt tutar yasýný; leþi ortada kalýr sevginin i mgesini çýyanlar yer.
acýlarla yýkýlýr kafes kanatlanýr bir ses uzaklara, ardýndan rüzgâra yalvarýr ölü yüz; bulutlar yaðmurlarýný saklar bozmaz hava yanmaz gün ve sevinir seven, kuþbazýn kuþ sevdasýný nereden bilsin ki uçanlar!
her gece bir güvercin vururum daðýmda yüreðine býraktýðým tohumdan bilirim sen olduðunu, gözleri gözlerine çýrpýnýþý sana benzer; kuþkusuz öpüyorum yarasýný göðsüme koyup aðlýyorum inleyerek, elbette fýsýldýyorum kulaðýna iki kelime,
bana gel!
belki de gelirdin, gözlerim kan olmasaydý; kan rüyayý bozmasaydý eðer.
ö.n Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.