gece erkendir kuþ suskunluðu hüzünlerle hasta düþer kent ilkyaz bademlerde bencil düþüncelerim aklýmda hapis kimi görsem bir þarkýyý öykülemek gelir içimden mutsuzluðuna balkonlara bakarak acýktýðým yarýnlarýn hatýrýna...
saç kýrýklarýn üzer evden son çýkýþ heveslerimi ilk defa üþümek isterim belki çocuk sesleri parklarda azalýrken portakal çiçekleriyle temmuz tozlarý özler gibi uzandýðým daðlar yetmez tuzsuz rüyalarýma...
hiçbir romanýn tadýný çýkaramadan biter hayat gazete sayfalarýnda ekmek kýrýntýlarý biter eskiden kalma bir ayrýlýk girer yol yorgunluklarýnýn gündemine gerçek acýnýn üstünü örter gerçekle yanyana unutmadan dünyayý sarhoþ iklimlere doðru...
en güzel yürümenin adýný yazmaktýr bu sevgilim en güzel yerinde bu heyecanýn sevgilim kendisi sevmenin...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.