bu ayaz da ne? dedi, çocuk yüreðim
"gelincik katliamý" dedi tok bir ses ihtiþamla
döndüm ardýma
yol almýþtý çoktan uzaklara
sesimi dahi ulaþtýramadýðým derviþ bey amca...
suslarý soyunup oracýkta
çýðlýklarýmý giyindim
nafile...
duyan da bendim
baðýran da
susan da bendim
susturan da...
mevsimini kaybetmiþ bir bahar gibi
açmadan döküldü tomurcuklarým
yýðýldým topraða
çiçek tozlarýndan oluþan bir büyü
yokluk gibi yapýþtý yakama
ve ben savruldum z’amana...
çoðalarak büyüyen bir acýydý
parmak uçlarýmda artýk ölüm
ki ne çok çocuk ölümünü
sallamýþtýk beþiklerinde biz oysa
memelerinden aðu emziren analar olmuþtuk
zamanýn kadranýnda...
þimdi bu kaygý da neyin nesi
nesi olurum ki ben yaþamanýn hem?
ölüm bir numaralý akrabam çýkmýþken
hastane kayýtlarýnda...
dilimin sürç-i lisan eyleyen kýsmýyla
ezdim yine akþam akþam üç beþ kelime þairler sofrasýnda
yarý aç, yarý tok kalkmak da vardý o sofradan bilirdim
bilirdim de hiç gocunmazdým açlýðýndan sözcüklerin
her seferinde daha çok acýkarak oturmak için sofraya...
"içim üþüdü" dedi, içimdeki kadýn
bir uðultu duydum belli belirsiz
bu kez dönmedim ardýma
gözlerimi kapattým usulca
dudaklarýmda benliðini arayan onlarca nota
döküldü biteviye art arda
kendini hissetmek hayatý hissetmektir dedim
kendimi duydukça, hayatý hissettim...
ve vuruldum bir delikanlýnýn yüreðinde
doðdum bir bebeðin gözlerinde
öldüm öldüm dirildim bir annenin benliðinde
ýrgat oldum bilmediðim köylerde
madenciydim yerin yedi kat dibinde
çiçek oldum açtým tarlada
kuþ oldum savruldum avcýnýn sapanýyla...
yandým yandým da
en sonunda
gürül gürül akan çaðlayanlarda duruldum
özümü buldum
ve biraz sýkýlarak
biraz utanarak
haykýrdým insanlýðýmý aynalara
insaným ben
ben insaným
bu koskoca dünyada
koskoca insanlýk ayýbýmla...
26.04.2014/Sev_tap
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.